(در فایل دانلودی نام نویسنده موجود است)

مقدمه
فعالیت بدنی می تواند کیفیت زندگی را در تمام سنین برای همگان بهبود بخشد. شیوه زندگی فعال باعث می شود افراد مسن دوستان جدیدی پیدا کنند، درفعالیتهای اجتماعی باقی بمانند و با سایرین در تمام سنین مراوده داشته باشند. بهبود انعطاف پذیری، تعادل و قوام عضلانی به پیشگیری از افتادن که دلیل عمده ناتوانی در افراد مسن است کمک می کند. مشخص شده است که شیوع بیماریهای مغزی در افراد که ازنظربدنی فعال هستند کمتراست. فعالیت بدنی می تواند کمک شایانی به درمان برخی اختلالات فکری مثل افسردگی نماید. فعالیت بدنی می تواند خود اتکایی و اطمینان به خود را که در معیارهایی اساسی در سلامت روح است افزایش دهد (۱۳).
مشارکت در ورزش معمولاً از یادگیری شخصی، تعاملات و ارتباطات اجتماعی با خانواده، دوستان، خویشاوندان و به عبارت دیگر از شبکه رسمی و غیر رسمی جامعه تأثیر گرفته است(۴۴).
در کشور ما ایران به دلیل وجود عوامل بازدارنده مختلف در استفاده از آنها از امکانات ورزشی ، با مشکل جدی عدم تحرک مواجهند. در بسیاری از کشورهای جهان برنامه ریزی دولتها در جهت بهینه سازی و برنامه ریزی اوقات فراغت بانوان در جهت ایجاد تحرک و فعالیتهای ورزشی آنها صورت می گیرد.
عوامل بازدارنده محدودیتها و موانعی هستند که احتمالاً موجب کاهش میزان مشارکت و یا اصولاً عدم مشارکت افراد در فعالیتهای مشخص می گردند. محققین زیادی در مورد ورزش تفریحی اوقات فراغت ، انگیزه ها ، ارجحیت ها و رضایتمندی تحقیق کرده اند و تلاش های همه آنها برای نیل به یک هدف بوده است و در آن هدف ، بهبود کیفیت زندگی فرد می باشد. چه عواملی موجب می شود تا افراد بتوانند کیفیت زندگی خود را ارتقا دهند؟ و یا چه عواملی موجب افت کیفیت زندگی می گردد؟ یکی از حوزه های تحقیق که نظر بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است، بررسی عوامل بازدارنده افراد از مشارکت درفعالیتهای ورزش تفریحی است و این عوامل موجب محدودیت در مشارکت و لذت بردن از فعالیتهای ورزشی می گردد(۹۰). بطور ضمنی بین جوامعی که در آنها آزادی انتخاب فعالیتهای اوقات فراغت به شکل مثبت یا منفی استفاده می شود، تمایز قائل شده اند. برای نمونه یونانیان باستان، اغلب برای الگویی که در مورد اوقات فراغت که به انسان آزاده ارائه داده اند، ستایش می شوند. این الگو بر صفاتی چون یکدلی، فضائل اخلاقی و محاسنات جسمی و روحی (پرداختن به موسیقی و ورزش) اندیشه و خدمت به خلق تأکید دارد. در سده های میانه ،«دوران جوانمردی» نشانه های مشابهی که حکایت از مردانگی داشت بوجود آمد و الگوی رفتاری ارائه شد که دردهه ۱۹۹۰(  اگرچه تا اندازه ای با سوء تعبیر) با انگارش « کاربرد صحیح » اوقات فراغت رابطه دارد و در میان ملتهایی که منش منصفانه ای دارند و در ورزش رفتار جوانمردی نشان می دهند، دیده می شود و در فعالیتها، صفات نیکویی است که فقط برای نقش کار و ارضای درون به آن پرداخته می شود (۵۹).