در سال ۲۰۰۱ رئیس جمهوری آمریکا- بوش- رسماً اعلام کرد که آمریکا بزرگترین منتشر کننده دی اکسید کربن، این پروتکل کیوتو را امضا نخواهد کرد. دلیل رئیس جمهور آمریکا این بود که امضای این پروتکل ضرر و زیان بسیاری به اقتصاد آن کشور وارد خواهد آورد. امریکا معتقد بود که این پروتکل حاوی تعهدات الزام آوری برای کاهش میزان انتشار گازهای گلخانه ای برای کشورهای در حال توسعه نیست. علیرغم این مسئله فرایند مذاکرات مجدداً از سر گرفته شد و در سال ۲۰۰۱ به نتیجه رسید. بر این اساس اجازه داده شد تا پیمان مراکش در اواخر سال ۲۰۰۱ تکمیل گردد. پیمان های مراکش در بردارنده مقررات مفصل و پیچیده ای برای کمک و راهنمایی در اجرای عملی پروتکل کیوتو است. پیمانهای مراکش موضوعات زیر نظر کنوانسیون مرتبط با ترتیبات بودجه گذاری و ظرفیت سازی برای کشورهای در حال توسعه را تحکیم بخشید[۳۷]. این کنوانسیون در سال ۱۳۸۴ در مجلس شورای اسلامی ایران به تصویب رسید[۷۳]. حوزه های پیشنهادی مطرح شده در پروتکل کیوتو به شرح زیر میباشد:
-
- گسترش بهره وری انرژی
-
- گسترش انرژی تجدید ناپذیر
-
- حذف تدریجی یارانه هایی که مخالف با اهداف کنوانسیون است
-
- حمایت و افزایش تقلیل دهنده های انتشار گازهای گلخانه ای
- گسترش اشکال پایدار کشاورزی
۲-۲-۲-۳۲- کنوانسیون حفاظت از میراث فرهنگی زیر آب
کنفرانس عمومی سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) با تأیید بر اهمیت میراث فرهنگی زیر آب، به عنوان بخش جدایی ناپذیر از میراث فرهنگی بشری و عاملی فوق العاده مهم در تاریخ آدمیان، ملتها و در روابطشان با یکدیگر در زمینه میراث مشترک خود با درک اهمیت حفظ و نگهداری میراث فرهنگی زیر آب و مسئولیتی که در این مورد بر عهده تمامی دولتها است، سی و یکمین اجلاس خود را در سال ۲۰۰۱ در شهر پاریس برگزار کرد. با توجه به علاقه روزافزون جامعه به میراث فرهنگی زیر آب و با اعتقاد به اهمیت و نیز حق بهره وری و بهره مندی از اطلاعات آن و منافع آموزشی آن، با نگرانی عمیق در مورد بهره برداری تجاری روز افزون از میراث فرهنگی زیر آب و مخصوصاً نسبت به آن دسته از فعالیتهای معینی که با هدف فروش، دستیابی یا معامله پایاپای میراث فرهنگی زیر آب انجام می شود و با علم به وجود فناوری پیشرفته که میتواند کشف و دسترسی به میراث فرهنگی زیر آب را افزایش دهد، تدوین این کنوانسیون پراهمیت جلوه می کند. این کنوانسیون شامل یک مقدمه و سی و پنج ماده و یک پیوست در سال ۱۳۸۷ به تصویب مجلس شورای اسلامی ایران رسید[۷۴].
۲-۲-۲-۳۳- کنوانسیون بینالمللی کنترل سامانه های مضر ضد خزه بر روی کشتی ها
سیستم ضد خزه به معنای پوشش، رنگ یا موارد مشابهی است که به منظور کنترل یا جلوگیری از چسبیدن موجودات زنده ناخواسته بر روی بدنه کشتی به کار برده می شود. وجود چنین موجوداتی بر روی حرکت و بهره برداری سیستم های کشتی تاثیر منفی ایجاد میکند. برای جلوگیری از چسبیدن چنین موجوداتی از پوشش یا رنگهایی بر روی بدنه کشتی استفاده می شود که به سیستم ضد خزه معروفند. اما استفاده از چنین سیستم هایی به دلیل استفاده از ترکیبات قلع مشکلاتی را برای محیط زیست، آبزیان و حتی انسان ایجاد میکند. در واقع اجرای این کنوانسیون باعث کاهش آلودگی ناشی از ترکیبات قلع به کار رفته در سیستم های ضد خزه، حفاظت از محیط زیست دریایی و سلامت انسانها در مقابل اثرات نامطلوب ترکیبات قلع، جلوگیری از تجمع موجودات زنده بر روی بدنه کشتی ها و جلوگیری از گسترش موجودات زنده و مضر دریایی می شود. این کنوانسیون به تولید رنگ منطبق با استانداردهای بینالمللی در شرکتهای صنعتی کمک میکند. این کنوانسیون در سال ۱۳۸۹ به تصویب مجلس شورای اسلامی ایران رسید[۷۵].
۲-۲-۲-۳۴- کنوانسیون بینالمللی کنترل و مدیریت آب توازن و رسوبات کشتی ها
جدیدترین استانداردهای نفتکشها که به وسیله سازمان بینالمللی دریانوردی توسعه یافته است، کنوانسیون بینالمللی کنترل و مدیریت رسوبات و آب تعادل کشتی ها است که در سال ۲۰۰۴ تصویب شد. هدف این کنوانسیون تقلیل و حذف انتقال بینالمللی سموم و پاتوژن ها است که در رسوبات و آب توازن کشتی قرار دارند. کشتی ها باید یک کتاب ثبت آب توازن و گواهینامه ای که نشان دهد آن ها به طور مناسبی تجهیز هستند، داشته باشند. اعضا ملزم هستند تا تضمین کنند که امکانات و تأسیسات مناسبی در بنادر محل انجام عملیات پاکسازی و تعمیر مخازن آب توازن کشتیها وجود دارد و به گونه ای که اب تعادل و رسوبات میتوانند در آن ها تخلیه شود. تغییر در ساختار ژنی اکوسیستم های آبی از طریق انتقال عمدی یا غیر عمدی گونه های غیر بومی موجودات زنده در ردیف انواع دیگر آلودگیهای دریایی قرار گرفته است. تهاجم گونه های دریایی به وسیله روش های مختلفی شامل انتشار در محل قایق، ستونهای آب و حرکت خود گونه، تجارت آکواریوم، آب توازن کشتیها، آبزی پروری و تجارت غذای زنده، امکان پذیر میباشد. اصولاً هر چیزی که بقدری کوچک باشد که بتواند از پمپ برداشت آب توازن عبور کند، قابلیت جابجایی را دارد. این گونه ها شامل باکتریها، میکروبها، کیست ها، تخمها و لارو موجودات مختلف میباشد. البته به دلیل شرایط نامناسب و نبود غذا و نور کافی همه این موجودات نمی توانند در مخازن آب توازن دوام آورند. کنوانسیون از کشورهای عضو میخواهد تا کشتیهای مشمول کنوانسیون و کشتی هایی که محقق بر افراشتن پرچم آن ها میباشند را موظف به تطبیق با مفاد و الزامات درج شده در آن بنمایند. این کنوانسیون در سال ۱۳۸۹ به تصویب مجلس شورای اسلامی ایران رسید[۷۶].
۲-۲-۲-۳۵- کنوانسیون نایروبی درباره انتقال لاشه کشتی ها
کشتیرانی ایمن مستلزم وجود آبراه های ایمن است. وجود هر گونه مانع طبیعی یا غیر طبیعی در مسیرهای تردد کشتی ها، ایجاد خطر برای کشتی و سرنشینان و محموله کشتی را به دنبال خواهد داشت. وجود لاشه کشتی های مغروق در آبهای قابل دریانوردی بینالمللی حاوی خطر بالقوه برای ایمنی دریانوردی و محیط زیست دریایی است و به همین دلیل از دهها سال پیش، این معضل مورد توجه سازمان بین الملل دریانوردی قرار گرفت. این کنوانسیون در سال ۱۳۸۹ توسط مجلس شورای اسلامی ایران به تصویب رسید[۷۷]. مهمترین ویژگیهای کنوانسیون لایروبی را می توان به نحو زیر بر شمرد:
-
- ارائه تعاریف مشخص از سانحه دریایی، خطر، لاشه کشی و انتقال لاشه کشتی
-
- اعمال کنوانسیون در منطقه انحصاری- اقتصادی دولتها به صورت اجباری و در منطقه دریای سرزمینی دولتها به صورت اختیاری منوط به اعلام دولت متعاهد
-
- موظف شدن مالک کشتی های بالای ۳۰۰ تن ظرفیت ناخالص به بیمه کشتی برای پوشش مسئولیت خود